गजल

मनोरमा सुनुवार 

गजल

               मान्छेले  ढुङ्गालाई  देउता  बनायो,
               आकृती कुँदेर तेसैको नाम जनायो।।

               मनमा के छ खै  मुखले  देखावटी
               वलिको नाउमा नृशंस मार हनायो।।

               जो मन मन्दिर देखि भागि सधै टाढिन्छ
               उसैले मुर्तीमा दुधको धारा खन्यायो।।

               हेर्छन आसले ईस्वरका दुतहरु पर
               मानवताले आफूलाई आफै नङ्ग्यायो।।